Tussenkomst

                                                        Leen Pil                                                 

                                                         Tussenkomst

                                                    Bang dat hij niet veel tijd meer heeft
                                                    kan hij niet langer stil zitten. Alles plakt
                                                    aan zijn lijf, aan zijn knieën die niet meer
                                                    mee willen.

                                                    Hij maakt een hard en hoog geluid,
                                                    beweegt zijn vingers en kijkt
                                                    van buiten naar binnen, hij hoort
                                                    het gestommel niet

                                                    dat bij hem intrekt, dat zijn onderkomen
                                                    onderbreekt, het laatste wat hij wilde.