Poëmata Poëziewedstrijd 2018 - 2de prijsvoor mijn gedicht 'Ooit raken we ze kwijt'

OOIT RAKEN WE ZE KWIJT

Geen huisnummers in deze straat. Dat ene beeld, een weg
die doorloopt zonder tegenligger. De honden die zwijgen

als we in bed liggen, als we draaien en keren zonder diepe
slaap. Alsof ze iets van mensen kennen.

We staren, balanceren op de rand tussen rede en dwalen:
om beurten houden ze elkaar gevangen, om beurten

grijpen ze hun kans om te ontsnappen aan het gareel
van de nacht die schrapt en slaat. Vreemd     

                        

hoe de honden zwijgen. Hun stilte is genadig. Daarom strelen we
hen, verzamelen we op de dekens zoveel mogelijk hondenharen.

Prijs: Meer dan 25 verschillende dichtbundels ontvangen!