Kluger Hans #32 Pallaksch

Interessant nummer met boeiende teksten van heel wat auteurs, samengesteld door een nieuwe redactie. 

Mijn gedicht 'Weight Watchers & wolken' sluit het nummer af.

Weight Watchers & wolken

De lucht is een akelige plaats voor lijvige wolken, het risico op
vallen is er groot, wervelingen die ineens verdwijnen, openslaande
deuren en hoogtevrees, stortregens om de afstand te verkleinen.

Goedgevuld zijn maakt geliefd maar ook tot prooi. Bij botsing
vloeien wolken samen, buitensporig wordt het hoofd, het begint
te tollen maar dan omgekeerd: als ferme vezelblauwe buik.        

  

Tijd is het om een manoeuvre uit te voeren.

We lokken de wolken in een nachtelijke parade door de gangen
van een ziekenhuis, we tasten de omtrek af, tellen de hapsporen,
sturen straling door het lijf om hen tot bewegen te verleiden.

We masseren hun brein zachtjes, drukken op hun hagelwitte dromen
en hun landerigheid, de ingewanden veren mee. We roffelen, schuren,
willen als een soort sjamaan het opgespaarde water met halfrage

bewegingen bezweren. Niet alles lukt. Scherp is vooral de clash
tussen irreële droomscènes en het gewicht van alledag. Soms
 is het hele noordelijk halfrond van een wolk één grote deuk.

Naarmate de nacht verdwijnt, wippen de wolken naar hogere richels.
Wie laag hangt, tillen we op, wie verwaaid is, brengen we thuis, wie
weigert, regent leeg, tot ook hij een luchtige wolk is, en gemotiveerd.

Soms komen we uit waar we het niet hadden verwacht:
How much of life is lost in weighting?